1 april: Kombai in West Papua
Diep in de praktisch onbegaanbare jungle van West Papua is Bruce Parry te gast bij de Kombai, een cannibalistische stam. De Kombai zijn jagers, en hebben geen vaste verblijfplaats, en gebruiken nog stenen gereedschappen. Bruce beleefd een beangstigende ontmoeting, als hij wordt omsingeld door een aantal Kombai die met gespannen bogen pijlen op hem richten. Hij weet de Kombai te kalmeren door hen tabak cadeau te doen, en zich net als hen uit te kleden. Nadat het ijs is gebroken ontdekt Parry dat de Kombai lang niet zo agressief zijn als hij dacht. Maar is dat reden genoeg om zijn zorgen weg te nemen over het cannibalistische gedrag van zijn nieuwe vrienden?

22 april: Darhad in Mongolië
In deze Tribe aflevering reist Bruce af naar Mongolië, om de Darhad te ontmoeten. In tegenstelling tot zijn eerdere gastfamilies, hebben de Darhad satelliettelevisie. Toch is er aan hun levensstijl weinig veranderd. Al eeuwenlang trekken ze door de stijle bergen op zoek naar weide voor hun rundvee, schapen en paarden. Zonder enige ervaring helpt Bruce mee om de schapen te paard door de valei te leiden, en wordt uitgenodigd in de tent van een van de families. Om de kou de baas te blijven, staat een drie dagen durende tocht langs de stijle bergwand op het programma. Dat valt niet mee voor een ondervaren rijder als Bruce.

13 mei: Sanema in Venezuela
In deze aflevering serie leert Bruce de geheimen kennen van de geestenwereld, als hij te gast is bij de Sanema in Venezuela. Zij geloven dat geesten zich in werkelijk alles bevinden, de rivier, de stenen, de dieren om hen heen. Een wereld die voor de Sanema even echt is als de jungle waarin ze leven. De sjamanen van de gemeenschap communiceren met de geesten door een hallucinerende drug te snuiven. Bruce gaat in de leer bij een sjamaan en snuift van dit goedje. Al snel dwaalt Bruce af naar een ander omniversum, en heeft een van de vreemdste ervaring van al zijn reizen.

Deel van de gemeenschap
Parry zegt zelf over de Tribe serie: 'De manier van filmen is bewust anders dan de oude stijl van voyeuristische, afstandelijke antropologische programma's met een 'goddelijke stem' als commentator en geen enkele interactie met de mensen. Ik heb geprobeerd om een deel van de gemeenschap te worden. Dat doen we om de afstand tussen de kijkers en de desbetreffende stam te verkleinen. Zo kunnen we de gemeenschap in kwestie een menselijk gezicht geven in plaats van hen voor te stellen als vreemde wezens die eindeloos van ons verschillen. Ik heb ook geprobeerd hen niet te romantiseren, maar hen een stem te geven, om te tonen dat zij in weze op dezelfde manier omgaan met liefde, tegenslagen en grote levensvragen als wij.'

LLiNK
LLiNK wil met haar programma's op radio, televisie, internet en met haar overige activiteiten zoveel mogelijk kijkers, luisteraars en leden informeren, inspireren en activeren om een bijdrage te leveren aan een duurzame, eerlijke en zorgzame wereld.