2-3 juli 2011, Kennedy Mars Someren

Kennedymars Someren 2-3 juli 2011

Een aantal van ons namen deel aan de 80 !!!!!!! km mars voor sponsors.
Het weer was goed: droog en overdag ook een beetje zonnig maar niet te warm, alleen de nacht was erg koud en dat gaat in de spieren zitten.

De deelnemers bestonden uit ........... Klik op "Read more " voor de rest van het verslag en het fotoalbum.

1 man en 4 vrouwen(Jofrey, Louisa, Manon, Evelien en Irene) voor West-Papua en 4 mannen voor Maluku.(Api, Kaja, Ferry en Roy)
Helaas moesten Manon, Evelien en Louisa na 30 en 40 km opgeven wegens blessures. Toch een geweldige prestatie!!
Al de anderen hebben de 80 km volgemaakt.
Voor West-Papua hebben Irene Vloedbergh en Jofry Korwa de finish gehaald.
Man wat was dat afzien, wat was dat een prestatie. Dat wordt de volgende dag geen been kunnen verzetten.
Het eerste en het laatste stuk heb ik met de lopers meegelopen. Het laatste stuk liep ook Oridek Ap met zijn team mee.
De muziek trok natuurlijk extra aandacht.
Wat waren er veel misverstanden. Veel mensen in het publiek vroegen zich af van welk land de vlag was. Weer anderen maakten indianengeluiden vanwege de tooi van Jofrey. Het bord en een toelichting bij de Finish aan de interviewer hebben een en ander duidelijk gemaakt.

Jofrey vertelde me dat het halen van de Finish € 1200 aan sponsorgeld hebben opgeleverd.

Irene vertelt: ’Toen we nog 15 km te gaan hadden, stond daar mijn lieve petekind Luna met Oom Ruud om ons aan te moedigen! Een hele fijne verrassing die me veel energie heeft gegeven! Even verderop Tante Diana en mijn soulmate Angel: knuffels, kusjes en energiedrankjes: ik kon er weer even tegenaan! De laatste 10 km waren echt heel zwaar. Maar in mijn hoofd herhaalde ik ‘ik ben een dochter van mijn vader’ en zo lukte het toch door te stappen. Tot de laatste kilometer… Toen we de Morgenster van onze Papua vrienden zagen voelde ik geen pijn meer. Onder begeleiding van muziek en zang zijn ze de laatste kilometer met ons mee gelopen. Vlak voor het einde stonden daar Mama en Mil, Tante Diana, Oom Ruud, Trisha en Luna… Geweldig!!! Om hun enthousiasme en trots te zien en te voelen… Een enorme ontlading natuurlijk. Bij de finish stond Ryan te wachten om me met knuffels te verwelkomen! 19 uur en 21 minuten na de start zijn we binnengekomen, 38 minuten voor onze streeftijd, dus perfect ? Ik heb – zoals iedereen die voor t eerst 80 km loopt – veel pijn aan mijn voeten gehad, maar heb me ingeprent: opgeven is geen optie! En dat was gelukkig ook niet nodig.
We liepen de hele tocht met de Morgenster vlag, een daad waarvoor mensen in West Papua 15 jaar cel krijgen. Sommige mensen vroegen ons: is het niet zwaar, 80 km met een grote vlag lopen? Nee. Het was niet zwaar omdat Jofrey en ik afwisselden en ook omdat we wisten waar we voor liepen. En praktisch gezien: je voeten doen op een gegeven moment zoveel pijn dat de rest peanuts is ’

Klik hier voor het fotoalbum van de Kennedymars