Aan :
de minister voor Immigratie, Integratie en Asiel, de heer Leers
Schedelhoekshaven 200
2511 EZ Den Haag
Postbus 20011
2500 EA Den Haag
Zwolle, 26 april 2012
Betreft: DE IMMORELE WERKWIJZE EN TEKORTKOMINGEN VAN DE MINISTER VOOR IMMIGRATIE, INTEGRATIE EN ASIEL, dhr. Leers.
Geachte heer Leers,
U bent, als uw postafdeling tenminste meegewerkt heeft, al in het bezit van mijn brief aan de minister van Buitenlandse Zaken van 25 april 2012, onder de noemer: de tekortkomingen / onwaarheden van een minister van Buitenlandse Zaken, waarin uw naam enkele malen voorkomt inzake de problematiek van procedures voor mensen uit Papua - Indonesië, de erkenning van het schenden van de rechten van de mens door Indonesië in Papua en de lopende procedures van een zestal Papua's voor een verblijfsvergunning in Nederland.
Al meerdere malen heb ik u daarvoor de vraag gesteld om deze procedures voorlopig op te schorten, maar ja de post vanuit het ministerie van Immigratie, Integratie en
Asiel heeft TNT-post schijnbaar nog niet gevonden en uw ministerie zal
waarchijnlijk ook niet over postduiven beschikken.
De
kritiek op het functioneren, die ook wordt gegeven richting uw collega
Rosenthal het ventileren van onwaarheden, is ook voor 100 % op u van
toepassing en sluit daarnaast naadloos aan bij de werkwijze van de
politieke partijen waartoe u en de heer Rosenthal behoren, namelijk het
CDA en de VVD en dan vooral richting voormalig Nederlands Oost Indië over een tijdperk van ca. 400 jaar en dan zeer zeker wettelijk mensonterend vanaf 1892 tot op de dag van vandaag - medio 2012 en dan in het bijzonder richting de Papua's uit voormalig Nederlands Nieuw Guinea.
Dan
neem ik u mee naar uw werkwijze, leest u hier ook de IND, inzake de
procedures van mensen uit dat voormalige laatste stuk Nederland -
Nederlands Nieuw Guinea - Nederlands Oost Indië, nu Papua geheten en
door de Nederlandse overheid in 1962, in de periode van het kabinet de
Quay, in de steek gelaten door middel van een VOC-mentaliteit, namelijk
plukken en laten stikken.
Ziet
u oud-premier Balkenende in 2006 nog trots voor het spreekgestoelte
staan met zijn vingertje en trots zijn op zijn Nederlandse
VOC-mentaliteit ?
Toen
ik vanaf 9 juli 2011 begon aan de berichtgevingen over de
tekortkomingen van de Nederlandse overheden, werd er al snel contact met
me opgenomen door één van uw medewerkers, met de vraag of er al iets
met de lopende procedures van de Papua's zou moeten gebeuren. Zelf wilde
ik geen precedent scheppen ten opzichte van procedures van mensen uit
andere landen en gaf hem aan: "laat maar even lopen zoals het loopt en
misschien kunnen we over een aantal weken nog weer contact met elkaar
hebben".
Hij gaf aan dat hij met een aantal weken terug zou bellen, maar dat moet nu, helaas na een maand of 6 / 7 nog gebeuren. Maar ja, vanuit de overheid wordt er veelal met een afgeschermd nummer
gebeld en de beller/belster noemt veelal alleen een voornaam.
Dat noemen ze bij de overheid : "openheid".
Geachte
heer Leers, uw landenspecialist gaf tevens nog aan dat hij "in opdracht
van u de problematiek in Papua moest onderzoeken", een softe
mededeling die ik ook per brief van de DAO (Directie Azië en Oceanië van
het ministerie van Buitenlandse Zaken) ontving.
Maar dat is proberen iemand een zoethoudertje aan te beiden, want
u, uw collega minister Rosenthal en ik weten dat er al jaren, jaren en
nog eens jaren, rapportages worden ingebracht door de UNHCR, door
Amnesty International, door Human Rights Watch en andere mensenrechtenorganisaties en die komen ook bij de ministeries van Buitenlandse Zaken en die van Immigratie, Integratie en Asiel terecht.
Dus
die smoesjes van uw landenspecialisten en die van de DAO, daar trappen
wij niet in. Uw specialist behoeft ook eigenlijk niet te onderzoeken,
want naast de rapportages van de mensenrechtenorganisaties, zal er meer
dan veelvuldig contact zijn met de Nederlandse Ambassade in Jakarta, maar
ja er zijn heel veel bilaterale contacten met de Indonesische overheid
die vele honderden miljoenen betreffen, zo niet miljarden, dus over die mensenrechtenschendingen moeten we maar niet teveel praten, de
minister van Buitenlandse Zaken kan veel beter weinig zeggende brieven
schrijven naar de regering van de Republiek Indonesië en dan komen er
ook weer weinig zeggende antwoorden terug en dan zal het voorlopig wel
weer stil worden.
Geachte heer Leers en ook geachte leden van de Tweede Kamer der Staten Generaal, die
procedures van dat zestal Papua's wordt beoordeeld, zonder daar in te
betrekken dat in oktober en november 2011 de
mensenrechtenschendingen door Indonesië in Papua door de Tweede Kamer
der Staten Generaal zijn erkend.
Dus
in principe een totaal andere situatie en daar loopt het ministerie
van Immigratie, Integratie en Asiel (lees minister Leers en de IND) met
een hele grote boog omheen.
Geachte
heer Leers, uit mijn brief naar de minister van Buitenlandse Zaken kunt
u opmaken dat uw medewerkers, lees de IND, de landenpagina over
Indonesië als leidraad gebruiken in het nemen van beslissingen op de
aanvragen voor een verblijfsvergunning en naar mijn mening en vele, vele
anderen, staan daar meer dan voldoende
mensenrechtenschendingen in die niet alleen aangeven dat de rechten van
de Papua's door Indonesië repressief en agressief worden geschonden,
maar dat die misactiviteiten door de Republiek Indonesië ook gekenmerkt
kunnen worden als :
misdaden tegen de menselijkheid,
dientengevolge zijn er inmiddels ook contacten met het Internationaal Strafhof in Den Haag.
Geachte heer Leers,
Het
is voor mij onbegrijpelijk, dat een minister die beslissingen neemt
over het welzijn van mensen die hun leven zouden kunnen kosten, dan 6 - 7
maanden na zo'n meer dan hele duidelijke erkenning van het schenden van
de rechten van de mens door Indonesië in Papua, nog steeds procedures
laat verwerken alsof geen mensenrechtenschendingen plaatsvinden.
Ook
voor u zal ik een klein aantal van de moordpartijen weergeven, die
gepleegd zijn door de Indonesische overheid in Papua, echter ik zal u
eerst aangeven hoe het Internationaal Strafhof misdaden tegen de
menselijkheid aangeeft en realiseert u zich dan dat die feiten in
Papua-Indonesië vandaag de dag nog plaatsvinden.
Overeenkomstig het verdrag van Rome 2002, waarin misdaden tegen de menselijkheid als volgt worden aangegeven:
a)
moord (orde van de dag in Papua)
b)
uitroeiing (orde van de dag in Papua)
c)
slavernij
d)
deportatie (orde van de dag in Papua)
e)
gevangeneming
of ernstige beroving van de lichamelijke vrijheid in strijd met de
fundamentele regels van het internationale recht. (orde van de dag in Papua)
f)
marteling (orde van de dag in Papua)
g)
verkrachting, sexuele slavernij of andere vorm van sexueel geweld met vergelijkbare waarde. (orde van de dag in Papua)
h)
vervolging
van elke identificeerbare groep, of gemeenschap, raciale, nationale,
ethnische, culturele, geslachtelijke, als gedefinieerd in paragraaf 3,
of andere gronden, die internationaal erkend zijn als ontoelaatbaar
onder de internationale wet, in verbinding met elke daad onder
jurisductie van het Internationaal Strafhof. (orde van de dag in Papua)
i)
gedwongen verdwijning van personen. (orde van de dag in Papua)
j)
de misdaad apartheid. (de Republiek Indonesië isoleert en verdrijft de Papua's uit hun woongebieden - dus ook een misdaad tegen de menselijkheid)
k)
andere
onmenselijke daden van gelijkwaardig karakter, die opzettelijk lijken
en aanzienlijke schade aan het lichaam, aan de geestelijke of fysieke
gezondheid toebrengen. (orde van de dag in Papua)
EN DIE MISDADEN TEGEN DE MENSELIJKHEID ZIJN AL GAANDE VANAF 1962, ik zal u er mee naar toenenem:
1966/1967
Bombardementen in het Arfakgebergte, vele Papua's vermoord en/of vermist
1967
Bombardementen op Ayamuru- en Teminabuan dorpen, vele Papua's vemoord en/of vermist.
1967
1500 Papau's vermoord uit Ayamuru-, Terminabuan- en Inanuatan dorpen.
1969
14.000 Papua's verdreven door bombardementen uit de regio"s Paniai en Enarotali, velen vermoord en/of nooit meer teruggezien.
1970/1971
13.000 Papua's vermoord op
de grens van Papua-Indonesië met het voormalig Australisch Nieuw
Guinea, nu Papua New Guinea geheten, ten zuiden van Jayapura, vele Papua's daarnaast gevlucht naat dat Papua New Guinea.
1971
Na eerst gedwongen te zijn hun eigen graf te graven, zijn 55 Papua's geëxecuteerd/vermoord in Biak
1975
41 Papua's vermoord in Arwan- en Rumbin dorpen.
1975
massagraf - 500 lijken van Papua's gevonden ten zuiden van Jayapura
1977
vele doden, gewonden en vermisten door
bombardementen in/bij de omgeving van Akimuga, het Freeport McMoran
Inc. mijngebied, van waaruit meer dan regelmatig op Amerikaans verzoek ?
de Papua's verdreven worden, al dan niet met Napalm-bombardementen.
1977/1978
Vele gewonden, doden en vermisten na bombardementen in de Baliem Vallei.
1978
6 niet-identificeerbare lijken van Papua's gevonden in het Dosai-district bij Jayapura.
1978
5 OPM-leiders gevangen genomen, zwaar mishandeld, vermoord, opengesneden en in een kuil geworpen en daarbij,
125 papua's vermoord, onder verdenking van sympatisanten te zijn van de OPM.
1978
14 mishandelde en daarna doodgeschoten Papua's gevonden ten westen van de luchthaven Sentani in het district Jayapura.
1978
122
Papua's, 6 Papua-vrouwen en 116 Papua-mannen gevangen genomen, daarna
aan handen en voeten gebonden en in zakken gestopt en in zee gedumpt bij
Merauke.
1979
12 Papua's vermoord in Noord Biak.
1981
10 Papua's vermoord en 58 Papua's spoorloos van de aardbodem verdwenen vanuit het Paniai-district.
1984
13.000 Papua's vermoord door middel van een bombardement met o.a. Napalm-bommen in de Centrale Hooglanden
1984/1985
400 Papua's vermoord door marine-aanvallen en luchtmacht aanvallen, aangevuld met grondtroepen in Nagarawa- en Ormo Kencil-dorpen.
1985
2500 Papua's vermoord en afgeslacht in het Paniai-district
115 Papua's vermoord en afgeslacht in Iwandoga- en Kugapa-dorpen
10 Papua's vermoord en afgeslacht in een Epomani-dorp
517 Papua's vermoord en afgeslacht in een Monemane-dorp
Verder in die situaties vele dorpen verwoest of afgebrand en verder de inwoners verjaagd.
1986/1987
34 Papua's vermoord in het Papniai-district
1998
100 Papua's gemarteld en tenslotte in zee gedumpt, lijken spoelden aan tot wel 1000 km vanaf Biak.
2000
Vele Papua-doden, na martelingen en moordpartijen in de gevangenis in Jayapura
2003
Vele dode, gewonde en vermiste Papua's, ten
gevolge van militaire operaties in de omgeving van Wamena, waar ca. 25
dorpen zijn afgebrand en vernietigd, inwoners verjaagd.
2003
72 Papua's vermoord door
middel van militaire zuiveringsacties in Kuyawaqi, ook werden 23
kerken, een ziekenhuis, een kliniek en een school met de grond gelijk
gemaakt.
2003
20 Papua's vermoord door leden van de Jemaah Islamiah of lasker Jihad, alsmede meer dan 20 dorpen totaal verwoest.
2003
10 Papua's vermoord door de TNI in Yaleka, ca. 5 km. vanaf Wamena.
2004
6.400 Papua's verdreven van huis en haard uit de omgeving van Mulia, dorpen platgebrand en vernietigd. Vele doden, gewonden en vermisten.
2005
10.000 Papua's opgejaagd en verjaagd door de BRIMOB, de Indonesische Geheime Dienst, daarnaast dorpen verbrand en met de grond gelijk gemaakt, vele doden, gewonden en vermisten.
2006
ca. 1.200 Papua-studenten verjaagd en verdreven uit
de omgeving van Abepura (Jayapura) richting de grens met het voormalige
Australisch Nieuw Guinea (nu Papua New Guinea), richting de
vluchtelingenkampen, alwaar vanaf 1984 al zo'n 12.000 - 14.000 Papua's hun leven LIJDEN.
2007
5.400 Papua's verdreven door de Indonesische militairen uit hun dorpen in de Jaimo Valley, vele doden, gewonden en vermisten.
2010
Vele duizenden Papua's verdreven door Indonesische militairen uit de omgeving van Mulia, vele doden, gewonden en vermisten.
En
dan worden in okt. 2011 en nov. 2011, met Algemene stemmen door de
Tweede Kamer der Staten Generaal de moties aangenomen waarin erkend
wordt, dat de rechten van de mens door Indonesië in Papua worden
geschonden.
De
Tweede Kamer verzoekt de regering om tegen deze repressieve en
agressieve mensenrechten schendingen actief en duidelijk op te treden
richting de regering van de Republiek Indonesië en dan is het antwoord
van de Indonesische militairen als volgt:
half december 2011, dus na de erkenning van het schenden van de rechten van de mens door Indonesië in Papua:
27 Papua-dorpen platgebrand, velen vermoord, gewond en/of vermist en alsof dat voor de Indonesische militairen, DENSUS 88, nog niet genoeg was., nog even het vernietigen van ca. 130 dorpen er achteraan. ca. 10.000 - 20.000 Papua-slachtoffers
Ter kennisgeving, DENSUS 88 is de anti-terreureenheid vanuit de Indische overheid die opgeleid is door de Amerikanen ! ! !
En
desondanks vele berichtgevingen van mij en/of andere partijen aan uw
adres, volgt u zonder venige vorm van schaamtegevoel de pagina van dev
minister van Buitenlandse Zaken:
"sinds september 2011 is het zeer onrustig in Papua" ! ! !
Geachte heer Leers,
op
dit moment lopen de volgende procedures van mensen uit Papua, voormalig
Nederlands Nieuw Guinea en inzake de privacy van deze mensen vermeld ik
in grote lijnen hun afkomst zonder naam en toenaam.
1)
Een 57-jarige man, geboren in 1955, dus nog in het bezit van een officiële Nederlandse geboorteacte, die door de misselijke wijze van handelen door de Nederlandse regeringen vanuit het verleden, alleen maar theoretische waarde heeft. Deze
persoon is in 1984 gevlucht naar het voormalige Australische Nieuw
Guinea, nu PNG-Papua New Guinea geheten en daar heeft hij tot 2008 zijn
leven moeten LIJDEN alvorens in Nederland een verblijfsvergunning aan te
vragen. Ook is hij door PNG-Papua
New Guinea, voormalig Australisch New Guinea erkend als vluchteling,
echter daar worden vluchtelingen die daar vandaan vertrokken zijn, niet
meer toegelaten om terug te komen.
Let
wel: in het bezit zijn van een Nederlandse geboorteacte en dan een
leven moet LIJDEN van 24 jaar in een vluchtelingenkamp ! ! !
2)
Een
echtpaar, de man ca. 50 jaar, zijn echtgenote tegen de 40 jaar, hun
beider ouders zijn in het bezit van officiële NEDERLANDSE geboorteactes.
Ook zij verblijven al vanaf 1984 in de vluchtelingenkampen in het
voormalige Australische Nieuw Guinea (voor de zoveelste maal Papua New
Guinea - want bij het indienen van de moties inzake de schendingen van
de rechten van de mens, dachten 150 kamerleden dat met Papua-Indonesië,
Papua New Guinea werd bedoeld).
Dus ook zij verbleven vanaf 1984 in vluchtelingenkampen en dan vanaf 2008 in een (AZC)kamp in Nederland ! ! !.
3)
een
jonge Papua-moeder, afkomstig uit Biak, haar ouders zijhn/waren (het
wordt voor u vervelend) in het bezit van een Nederlandse geboorteakte,
haar beide jonge kinderen hebben de Nederlandse nationaliteit en haar
echtgenoot, Nederlandse nationaliteit, afkomstig uit de Papua-cultuur,
heeft een gerespecteerde baan.
Papua
is op dit moment haast het armste deel van de wereld, qua inkomen, want
de overheid van de Republiek Indonesië wil maar alte graag deze
bevolkingsgroep, deze cultuur van de aardbodem laten verdwijnenen, het
kindersterfte-percentage is dusdanig, dat ca. 35 % van de kinderen uit
de Papua cultuur sterft voor het vijfde levensjaar ! ! !,
Uw
IND matigt zich toe om dan tegen de echtgenoot van deze Papua-vrouw te
zeggen: "gaat u dan met uw echtgenote en uw 2 kinderen (jonger dan 5
jaar), maar naar Papua om daar samen een toekomst op te bouwen.
4)
een Papua-moeder van tegen de 40 jaar, in een relatie met een Nederlander, zoon van een Nederlander die voor 1962 in Nederlands Nieuw Guinea is geboren, zij zijn in het glukkige bezit van 2 jonge kinderen die over de
Nederlandse nationaliteit beschikken en de vader /partner betaalt uit
zijn inkomen zelfstandig een studie voor een betere positie voor de
toekomst. En daarnaast, de ouders van deze Papua-moeder zijn/waren ook
in het bezit van die door de Nederlandse overheid verstrekte Nederlandse geboorteakte.
5)
Een
Papua-man, die inmiddels voor de kerk getrouwd is met een Nederlands
vrouw uit de Papua-cultuur, die meer dan voldoende inkomen heeft vanuit
een baan in de keiharde Jeugdzorg, een man, waarvan ook de ouders in het
bezit zijn/waren van die voor u wel verstrekte Nederlandselandse
geboorteacte, een zoon van een vader die voor 1962 jaren voor de
Nederlandse overheid gewerkt heeft.
Geachte
heer Leers, nog steeds beoordelen uw medewerkers binnen de IND deze
procedures alsof de mensenrechtenschendingen door Indonesië in Papua 7
maanden geleden niet zijn erkend door de Tweede Kamer der Staten
Generaal. Er liggen duizenden pagina's op uw kantoor / de dossiers van
de IND inzake mensenrechtenschendingen door Indonesië in Papua.
En U:
U
matigt zich toe die beslissing van de Tweede Kamer der Staten Generaal
ter kennisgeving aan te nemen en terzijde te schuiven of er om heen te
lopen !
Voor
de vijfde maal, in 7 / 8 maanden, verzoek ik u, de besissingen in deze
procedures op te schorten, totdat de feiten zijn aangepast van voor de
beslissing tot na de beslissing van de Tweede Kamer der Staten
Generaal, toen de mensenrechten repressief en agressief / worden
geschonden door Indonesië in Papua werden erkend. Ik wijs u naar de
bovenvermelde sumiere situaties van moord, doodslag en mnisdaden tegen
de menselijkheid in Papua.
U
laat zelfs toe dat de onder 1 genoemde PAPUA, NEDERLANDS VAN GEBOORTE,
voor dev derde maal in vreemdelingendetentie is genomen als voortraject
voor een mogelijke uitzetting. Hij is erkend als vluchteling door PNG
(voormalig Australisch Nieuw Guinea), wordt niet meer teruggenomen door
PNG en kan daarom volgens de rechten van de mens nooit en te nimmer
teruggestuurd worden naar Papua-Indonesië, waar de door op hem wacht.
Ieder
dag dat u wacht, maakt u zich schuldig aan het schenden van de rechten
van de mens, ieder dag dat u wacht zet u de levens van deze mensen meer
onder druk, mensen die door de Nederlandse overheid in de loop der jaren
grandioos zijn belazerd.
Met vriendelijke groet,
S. Goossensen
Juridisch- en Maatschappelijk Adviseur
Wiecherlinckstraat 30
8011 KJ Zwolle
email : Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
telefoon : 06-19954800
PS,
Evenals mijn schrijven aan de minister van Buitenlandse Zaken, zal ook deze brief verzonden worden aan:
De minister-president en minister van Algmene Zaken, de heer M. Rutte
De minister van Buitenlandse Zaken, de heer Rosenthal
De voorzitter van de Tweede Kamer der Staten Generaal, mevr. Verbeet
De vaste kamercommissie van de Tweede Kamer der Staten Generaal voor Buitenlandse Zaken
De commissie van de Tweede Kamer der Staten Generaal voor Immigratie en Asiel
Het Europese Hof van Justitie in Luxemburg
Het Internationaal Strafhof in Den Haag.