OPINIE: Ontroerend verhaal over Nieuw-Guinea

Heel herkenbaar, wat zij vertelden. Ook ik beschouw mijn levensperiode in Hollandia (Nieuw-Guinea) als een heel bijzonder stuk uit mijn leven.

Ook ik werkte als verpleegkundige vier jaar in het ziekenhuis aan de haven in Hollandia. Ik maakte op velerlei gebied heel veel mee en kon mijn vak met plezier in de soms bizarre omstandigheden uitoefenen.

Daar leefde ik bewust, met weinig middelen en weinig luxe maar met een dagelijkse portie trots en voldoening van mijn werk.

Fakfak ken ik alleen uit de vele verhalen van mijn goede vriendin, die daar lang vroedvrouw was.

Voor velen hier blijft een totaal onbekend stuk Nederlandse kolonie. Daarom hulde voor deze familie-reportage!

Ook ik moest vluchten, met één koffer. Hier moest ik mijn leven – op alle fronten – weer oppakken, na achterlating van vrijwel alles.

Net als bij de familie Oeghoede is mij dat met persoonlijke inzet goed gelukt. Ik teken daarbij aan dat wat mevrouw Frederika Oeghoede met haar man, met en voor haar gezin presteerde honderdmaal belangrijker is geweest, getuige de verhalen van hun zoon en dochter.

Ik ben ervan overtuigd dat de kinderen Oeghoede in hun leven verder gaan met de onschatbare waarden die hun vader en moeder hun meegegeven hebben.

Nieuw-Guinea ligt nu meer dan vijftig jaar achter ons, onbekend. De herinnering is alleen te delen met de duizenden, die daar gewoond en gewerkt hebben en de Papoea's en de paradijsvogels alleen nog meenemen in hun dromen en waar aandacht is... ook in hun verhalen.


Trees Bauwens

Eindhoven